Το 1971, πέντε μαθητές γυμνασίου στο Σαν Ραφαέλ της Καλιφόρνια χρησιμοποίησαν τον όρο “4:20” σε σχέση με ένα σχέδιο για αναζήτηση μιας εγκαταλελειμμένης καλλιέργειας κάνναβης, βάσει ενός χάρτη θησαυρού που έφτιαξε ένας καλλιεργητής κάνναβης και άρχισαν να αυτοαποκαλούνται Waldos, λόγω του ότι το μέρος συνάντησής τους «ήταν ένας τοίχος έξω από το σχολείο»,
Οι πέντε μαθητές (Steve Capper, Dave Reddix, Jeffrey Noel, Larry Schwartz και Mark Gravich) όρισαν σαν σημείο συνάντσησης το άγαλμα του Λούις Παστέρ στο Λύκειο του Σαν Ραφαέλ και ως ώρα συνάντησής τους στις 4:20 μ.μ. .
Οι Waldos αναφερόντουσαν σε αυτό το σχέδιο με τη φράση “4:20 Louis”. Μετά από αρκετές αποτυχημένες προσπάθειες εύρεσης της καλλιέργειας, η ομάδα συντόμευσε τελικά τη φράση τους σε “4:20”, η οποία τελικά εξελίχθηκε σε μια λέξη-κώδικα που οι έφηβοι αναφέρονται στην κατανάλωση κάνναβης. Ο Steven Hager της High Times ήταν υπεύθυνος για τη διάδοση της ιστορίας των Waldos. Η πρώτη αναφορά των High Times για κάπνισμα 4:20 και διακοπές 4/20 εμφανίστηκε τον Μάιο του 1991, και η σύνδεση με τους Waldos εμφανίστηκε τον Δεκέμβριο του 1998. Ο Χάγκερ απέδωσε την εξάπλωση της φράσης στους οπαδούς των Grateful Dead – αφού ένας από τους “Waldo” ο Reddix έγινε βοηθος για τον μπασίστα των Grateful Dead, Phil Lesh- και προμόταρε τις 4:20 μ.μ. να είναι η κοινωνικά αποδεκτή ώρα της ημέρας για να καταναλώσει κάποιος κάνναβη.
Η 20η Απριλίου έχει γίνει μια διεθνής γιορτή για την κάνναβη, όπου οι άνθρωποι συγκεντρώνονται για να γιορτάσουν και να καταναλώσουν κάνναβη. Πολλά τέτοια γεγονότα έχουν πολιτικό χαρακτήρα, υποστηρίζοντας την απελευθέρωση / νομιμοποίηση της κάνναβης.
