Η κάνναβη είναι ένα από τα παλαιότερα γνωστά ψυχοδραστικά φυτά. Χρησιμοποιείται σε πολιτισμούς σε όλο τον κόσμο εδώ και χιλιάδες χρόνια για διάφορους λόγους. Από την κατασκευή ρούχων μέχρι την κατανάλωση και την ανακούφιση των ανθρώπων από τον πόνο, η σχετικά πρόσφατη ταξινόμησή της ως ναρκωτικό του Πίνακα 1 το 1970 φαίνεται να είναι ένα μικρό κενό στη μακρά ιστορία της.
Η πρώτη καταγεγραμμένη χρήση της κάνναβης είναι από το 8000 π.Χ., σε ένα αρχαίο χωριό στην Ταϊβάν. Εκεί, φαίνεται ότι οι Ταϊβανέζοι επέλεξαν τις ίνες κάνναβης για να φτιάξουν τα πρώτα υφάσματα, μη βασιζόμενοι έτσι πλέον στο δέρμα των ζώων για την ένδυση. Έχουν βρεθεί περαιτέρω στοιχεία που υποδηλώνουν ότι αυτοί οι αρχαίοι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν επίσης τη κάνναβη για την κατασκευή παπουτσιών χάρη στη στιβαρότητα, την ευρεία διαθεσιμότητα και τη φθηνότερη τιμή σε σχέση με το μετάξι.
Καθώς ο χρόνος περνούσε, σύντομα χρησιμοποιήθηκε σε περισσότερους τομείς από την απλή κατασκευή ενδυμάτων. Το 4.000 π.Χ., για παράδειγμα, σε ένα κινεζικό χωριό που ονομαζόταν Pan-p’o, οι αρχαιολόγοι βρήκαν αποδείξεις ότι η κάνναβη θεωρούνταν ένα από τα “πέντε σιτηρά” της Κίνας, και επομένως μια σημαντική καλλιέργεια τροφίμων.
Η πρώτη καταγεγραμμένη φαρμακευτική χρήση της εμφανίστηκε στη συνέχεια στο αρχαιότερο βιβλίο που καταγράφει τις κινεζικές ιατρικές πρακτικές, το Pen Ts’ao Ching, γύρω στο 2737 π.Χ., στο οποίο αναγνωρίζεται η ικανότητα της κάνναβης να θεραπεύει πάνω από 100 ιατρικά προβλήματα, όπως η ουρική αρθρίτιδα, η ελονοσία και οι ρευματισμοί.
Λίγο καιρό αργότερα, η φαρμακευτική χρήση της κάνναβης άρχισε να εμφανίζεται έντονα στα θρησκευτικά κείμενα των Ινδουιστών. Στις Βέδες, για παράδειγμα, που γράφτηκαν μεταξύ του 2000 π.Χ. και του 1400 π.Χ., η κάνναβη περιγράφεται ως “πηγή ευτυχίας”, “χαροποιός” και “φέρων την ελευθερία” που δόθηκε με συμπόνια στους ανθρώπους από τους θεούς για να τους απαλλάξουν από το άγχος και να τους βοηθήσουν να επιτύχουν την απόλαυση, καθώς και την ατρόμητη διάθεση.
Καπνίζονταν καθημερινά σε λατρευτικές λειτουργίες και κατά τη διάρκεια θρησκευτικών τελετών, περίπου την ίδια εποχή, η κάνναβη χρησιμοποιούνταν επίσης για τις φαρμακευτικές της ιδιότητες- διάφορα μέρη του φυτού χρησιμοποιούνταν για τη θεραπεία μιας μεγάλης ποικιλίας προβλημάτων, από την επιληψία μέχρι τη λύσσα, το άγχος και ακόμη και βακτηριακές λοιμώξεις όπως η βρογχίτιδα.
Αξιοσημείωτη είναι επίσης η χρήση της κατά την περίοδο αυτή από τους αρχαίους Αιγύπτιους, με τον πάπυρο Ebers συγκεκριμένα από το 1550 π.Χ. να περιγράφει λεπτομερώς τη χρήση της για τη θεραπεία φλεγμονών.
Λίγο αργότερα, κατά την ελληνική και ρωμαϊκή περίοδο γύρω στο 450-200 π.Χ., η κάνναβη συνταγογραφούνταν ευρέως για την ανακούφιση του πόνου από πονόδοντους και πόνους στα αυτιά, ενώ οι Ρωμαίες γυναίκες των ελίτ κύκλων φέρονται να τη χρησιμοποιούσαν για την ανακούφιση των πόνων του τοκετού.
